مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان – علائم و تابلوها

لزوم مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان و دامنه شمول آن:

مسئولین مؤسسات دولتی و عمومی و بخش خصوصی، کارفرمایان و مدیران کارگاه‌ها و ساختمان‌ها، به منظور حفظ سلامتی، بهداشت، ایمنی و آسایش و صرفه جوئی در منابع، ملزم به پیام رسانی در محیط کار و زندگی مردم به نحو مؤثر و مطلوب، توسط تابلوها و علائم بوده و باید در محل‌هایی که احتمال خطری تهدید کننده برای سلامتی و ایمنی افراد وجود دارد، علائم هشداردهنده نصب کنند.

نصب علائم ایمنی ذکر شده در مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان نمی‌تواند جانشین اقدامات لازم دیگر جهت کنترل و پیشگیری مانند نظارت‌های مهندسی، اصلاح روش کار و ایجاد شرایط کار بی‌خطر تلقی شود.

این قوانین شامل نظارت بر طراحی و ساخت و بهره‌برداری از پیام، سازه، محل نصب و دیگر الزامات برای کلیه علائم و تابلوهای مرسوم مانند پلاک‌ها، تابلوها و دیگر وسائل اطلاع رسانی از قبیل اشارات حرکتی دست، علائم صوتی، نوری، آژیرهای خطر و غیره است. 

اهداف:

هدف کلی از تدوین مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان، سامان‌دهی به تابلوها و علائم به منظور تأمین سلامت و بهداشت، ایمنی، آسایش و صرفه‌جوئی در منابع می‌باشد. بدین منظور علائم و تابلوها باید از نظر ارائه اطلاعات و هشدارهای ایمنی صحیح عمل نموده و از نظر ساخت و نصب بی‌خطر و ایمن بوده و پیام‌رسانی آن‌ها خطرساز نباشد.

اهداف مورد نظر در تدوین بخش‌های مختلف این ضوابط به شرح زیر می‌باشد:

الف) بخش اول شامل تعاریف و ویژگی‌های کلی تابلوها و علائم و انواع و ضوابط کلی آن‌ها.

ب) بخش دوم شامل مقررات کلی تابلوها و علائم هشدار دهنده و اطلاع رسان در داخل ساختمان به منظور تأمین علائم و تابلوها ایمنی مورد نیاز.

ج) بخش سوم شامل مقررات لازم جهت تابلوها و علائم هشداردهنده در کارگاه‌ها به منظور ارائه صحیح علائم ایمنی به کارگران و کارکنان کارگاه‌های ساختمانی و صنعتی و… وحدت رویه و همسان سازی اینگونه علائم.

د) بخش چهارم شامل مقررات کلی تابلوها و علائم هشداردهنده اطلاع رسان، تبلیغاتی و …  جهت نصب در محیط خارج از ساختمان، به منظور تأمین ایمنی و یا اطلاع رسانی مردم در زمان استفاده از فضاهای شهری و به ویژه عبور و مرور سواره و پیاده.