در طراحی هر بنا، هر بخش از یک بنا یا هر ساختمان، چنانچه راه خروج منحصر به فرد درنظر گرفته شود و به علت ویژگی ابعاد، نوع تصرف یا چگونگی طرح و تنظیم راه‌های خروج از بنا، این احتمال وجود داشته باشد که درصورت بروز حریق، آن راه با آتش و دود مسدود شود، تأمین راه خروج دیگری به صورت مجزا و دور از مسیر خروج اول الزامی است. این دو مسیر بایـد طـوری طراحـی شـوند کـه احتمال آنکه در موقع حریق، هر دو غیرقابل استفاده شوند، به حداقل ممکن کاهش یافته باشد.

هر راه خروج قائم که طبقات یک بنا را به هم مربوط کند، باید بـه نحـوی دوربنـدی و محافظت گردد که از گسترش آتش، دود و گازهای سمی از طبقه‌ای به طبقـه دیگـر پـیش از آنکـه متصرفان وارد قسمت‌های امن راه‌های خروج از بنا شوند، جلوگیری به عمل آید.

از آنجا که در هر ساختمان کلیه پیشبینی‌ها و تمهیدات لازم جهت ایمنـی سـاکنان و متصرفان دربرابر حریق باید فراهم گردد، ضروری است طراحی و ساخت ساختمان‌ها به نحوی صورت گیرد که با توجه به کاربری، ابعاد و تعداد طبقات، به مدت مناسبی دربرابر حریق مقاومت نموده و از گسترش حریق به فضاها یا ساختمان‌های مجاور جلوگیری شود. به این منظور توجه به الزامات اساسی زیر در طراحی و اجرای ساختمان‌ها ضروری خواهد بود.

طراحی و اجرا به نحوی باشد که درصورت وقوع حریق افراد بتوانند خـود را از طریـق مسیرهای امن و مشخص شده به محل ایمنی در داخل یا خارج از ساختمان برسانند. به این منظـور لازم است:

الف) مسیرهای خروج از ساختمان و فرار از حریق به تعداد کافی و با ظرفیت لازم پیشبینی شده و در محل‌های مناسبی از ساختمان قرارگیرند، به نحوی که افراد قادر باشند در صورت وقـوع حریـق بدون تشویش و اضطراب خود را به محل امن برسانند.

ب) روشنایی لازم و مناسب در مسیرهای فرار تامین شده و کلیه خروجی‌ها به نحو مناسب علامتگـذاری و مشخص شوند.

پ) تمهیدات لازم برای جلوگیری از نفوذ شعله و دود به مسیرهای خروج به نحو مناسب و با توجه به کاربری، ابعاد و ارتفاع ساختمان پیشبینی گردد.

تمهیدات و پیش بینی‌های لازم به منظـور جلـوگیری از گسـترش حریـق در داخـل ساختمان از طریق پوشش‌ها و نازک کاری‌های داخلی، به عمل آید. به این منظور لازم است:

الف) تا حد امکان از مصالح غیرسوختنی یا نیمه سوختنی استفاده شود.

ب) پوشش‌ها به نحوی انتخاب شوند که دربرابر پیشرفت سطحی شعله مقاومـت لازم را دارا بـوده و درصورت مشتعل شدن، شدت تولید حرارت ناشی از سوختن آنها محدود باشد.

پ) طراحی و اجرای ساختمان به نحوی باشد که از گسترش حریق از یک فضا یا ساختمان به فضاها یا ساختمان‌های مجاور جلوگیری به عمل آید. به این منظور لازم است:

ت) درصورت وقوع حریق، ساختمان با توجه به کاربری و ابعاد خـود تـا مـدت مناسـبی مقاومـت و پایداری خود را حفظ نماید.

ث) به منظور جلوگیری از گسترش حریق متناسب با کاربری و ابعاد ساختمان فضابندی های مناسب در داخل ساختمان، به وسیله ساختارهای مقاوم حریق، صورت گیرد.

ج) راه‌های ارتباطی و فضاهای پنهان نظیر شفت ها، محل عبور کابل‌ها و لوله‌ها، فضاهای مجوف بین دیوارها و نماهای خارجی ساختمان و غیره به نحوی طراحی و اجرا شوند که از گسترش حریق از طریق داخل آنها جلوگیری به عمل آید.

چ) دیوارهای مشترک بین ساختمان‌ها به نحوی طراحی و اجرا شوند که دربرابر گسترش حریق از یک ساختمان به ساختمان دیگر مقاومت نمایند.

ح) دیوارهای خارجی ساختمان، متناسب با کاربری و ابعاد ساختمان دربرابر گسترش حریق به خارج از آن مقاومت نمایند.

خ) بام‌ها به نحوی طراحی و اجرا شوند که با توجه به موقعیت ساختمان از گسترش حریق از طریـق آن به اماکن مجاور جلوگیری شود.

کلیه تمهیدات لازم برای دسترسی نیروهای آتش‌نشانی به محل حریق در ساختمان درنظر گرفته شود. به این منظور لازم است:

الف) راه رسیدن خودروها، وسایل و امکانات آتش‌نشانی به مجاورت ساختمان وجود داشته باشد. 

ب) برای دسترسی نیروهای آتشنشانی به فضاهای داخلی ساختمان مسیرهای امن درنظر گرفته شود.

پ) به تناسب کاربری و ابعاد ساختمان، برای استفاده نیروهای آتشنشانی، امکانات اطفایی در داخل ساختمان پیشبینی شود.

هر فضای پنهان افقی یا عمودی کـه حـاوی مـواد قابـل اشـتعال باشـد، بایـد توسـط جداکننده‌هایی آتش بند تائید شده محافظت شود.

در ساختمان‌هایی که بیش از یک کاربری وجود دارد، کاربری طبقات زیر هـر تصـرف براساس کاربری بالاترین طبقه واقع در زیر آن تصرف درنظر گرفته می‌شود. در هر طبقه با چنـدین کاربری باید محدودکننده‌ترین شرایط اعمال گردد.