مبحث دوازدهم مقررات ملی ساختمان – ایمنی و حفاظت کار در حین اجرا

افزايش جمعيت شهری و نياز به محل سكونت و كار در شهرها و به خصوص شهرهای بزرگ افزايش تراكم و افزايش ارزش املاک را به دنبال دارد. اين افزايش‌ها عموماً باعث توسعه عمودی شهرها و افزايش طبقات ساختمان‌ها در بالا و زير همكف می‌شود.

افزايش طبقات ساختمان‌ها از یک طرف مدت ساخت را افزايش می‌دهد و از طرف ديگر نياز به فضاهای شهری برای حمل و نقل، تخليه و جابجایی مصالح و اجرای عمليات ساختمانی را افزايش می‌دهد. ساخت و ساز وسيع و حجيم در مناطق شهری اثر جدی بر ايمنی، محيط زيست و زندگی روزمره ساكنين اين مناطق می‌گذارد.

در چند دهه اخير در اكثر كشورهای صنعتی و پيشرفته و يا در حال توسعه، ضوابط و مقرراتی كارساز برای كاهش خطرات ناشی از اجرای عمليات ساختمانی تدوين شده است. در كشور ما نيز در سال 1372 ويرايش اول و در سال‌های 1380 و 1385 ويرايش‌های دوم و سوم مبحث 12 مقررات ملی ساختمان تحت عنوان “ايمنی و حفاظت كار در حين اجرا” تدوين و ابلاغ گرديده است.

ويرايش چهارم مبحث دوازدهم مقررات ملی ساختمان با توجه به مسائلی كه از طرف جامعه مهندسی و ادارات و سازمان‌های ذيربط به شكل‌های مختلف مطرح گرديده تهيه شده است. در بازنگری جديد موارد زير مد نظر قرار گرفته است.

•  ويرايش كلی، حذف موارد تكراری، كوتاه و ساده سازی متن مبحث تا حد امكان.
• خطراتی كه ايمنی، محيط زيست و زندگی روزمره ساكنين مجاور كارگاه‌های ساختمانی را تحت تأثير قرار می‌دهد.
• ريسک، ارزيابی ريسک، مديريت ريسک و به طور كلی مديريت ايمنی كارگاه‌های ساختمانی.
• ارتقای ايمنی و بهداشت كار شاغلين كارگاه‌های ساختمانی.
• ايمني گودبرداری و تخريب.
• رعايت حق مالكيت مجاورين كارگاه ساختمانی در موقع اجرای عمليات ساختمانی به خصوص در گودبرداری.
• ساده سازی متن و تفكيک وظايف و مسئوليت‌های دست اندركاران.