مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان – تاسیسات بهداشتی

مقررات ملی ساختمان مجموعه‌ای است از ضوابط فنی، اجرایی و حقوقی لازم‌الرعايه در طراحی، نظارت و اجرای عمليات ساختمانی اعم از تخريب، نوسازی، توسعه بنا، تعمير و مرمت اساسی، تغيير كاربری و بهره‌برداری از ساختمان كه به منظور تأمين ايمنی، بهره‌دهی مناسب، آسايش، بهداشت و صرفه اقتصادی فرد و جامعه وضع می‌گردد.

در كشور ما و در كنار مقررات ملی ساختمان، مدارک فنی ديگر از قبيل آيين‌نامه‌های ساختمانی، استانداردها و آيين كارهای ساختمان‌سازی، مشخصات فنی ضميمه پيمان‌ها و نشريات ارشادی و آموزشی توسط مراجع مختلف تدوين و انتشار می‌يابد كه گرچه از نظر كيفی و محتوایی حايز اهميت هستند، اما با مقررات ملی ساختمان تمايزهای آشكاری دارند.

آنچه مقررات ملی ساختمان را از اين قبيل مدارک متمايز می‌سازد، الزامی بودن، اختصاری بودن و سازگار بودن آن با شرايط كشور از حيث نيروی انسانی ماهر، كيفيت و كميت مصالح ساختمانی، توان اقتصادی و اقليم و محيط می‌باشد تا از اين طريق نيل به هدف‌های پیشگفته ممكن گردد.

در حقيقت مقررات ملی ساختمان، مجموعه‌ای از حداقل‌های مورد نياز و بايدها و نبايدهای ساخت و ساز است كه با توجه به شرايط فنی و اجرایی و توان مهندسی كشور و با بهره‌گيری از آخرين دستاوردهای روز ملی و بين‌المللی و برای آحاد جامعه كشور، تهيه و تدوين شده است.

کتاب مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان بیانگر حداقل الزامات در مورد تاسیسات بهداشتی است. در کتاب مبحث شانزدهم مقررات ملی ساختمان (تاسیسات بهداشتی) مواردی از قبیل لوله‌کشی و ذخیره سازی آب مصرفی در ساختمان، لوله‌کشی فاضلاب بهداشتی، لوله‌کشی آب باران ساختمان، توزیع آب مصرفی در ساختمان، بست و تکیه‌گاه، ارائه شده است.