پارامترهای فنی آسانسور
موارد ساختمانی استاندارد در موتورخانه آسانسور
موارد ساختمانی که باید مطابق استاندارد در موتورخانه آسانسور اجرا شود :
1- موتورخانه آسانسور باید مجهز به هواکش یا تهویه مناسب باشد.
2- سکوی موتورخانه باید مجهز به پله دسترسی باشد.
3- کف موتورخانه آسانسور باید از مواد غیر لغزنده و زبر ساخته شده باشد.
4- در بالای سکوی آسانسور روی سقف باید قلاب سقف با تحمل بار بیش از 2000 کیلوگرم تعبیه شود.
5- روشنایی موتورخانه باید به صورت مناسبی تأمین شود.
6- بهتراست جهت جلوگیری از سقوط افراد دور تا دور سکو نرده کشی شود.
7- یک تابلو سه فاز می بایست در نزدیکی در ورودی موتورخانه نصب شود.( کلید اصلی تابلو ( 1و0) باید در روی درب تابلو تعبیه شده باشد.)
8- فضای عبورکافی باید جهت دسترسی به تجهیزات (50 سانتیمتر) و نیز کارکردن در مقابل تجهیزات (80 سانتیمتر) وجود داشته باشد.
موارد ساختمانی که باید مطابق استاندارد در چاهک (Pit) آسانسور اجرا شود
1- در پایین چاه آسانسور باید یک عدد پریز و یک کلید برای روشنایی چاه آسانسور تعبیه شود.
2- بهتر است با استفاده از فنس تا ارتفاع 5/1 متر از کف چاه وزنه تعادل و کابین از یکدیگر جدا شوند.
3- جهت تامین روشنایی چاه آسانسور، باید در50 سانتیمتری از کف و سقف چاه یک چراغ تونلی و به ازای هر طبقه نیز چراغ تونلی نصب شود.
4- در زیر ریلهای کابین و وزنه تعادل باید پلیت کارگذاشته شود.
5- در زیرضربه گیرهای کابین و وزنه تعادل (از نوع فنری، هیدرولیک یا پلی اورتان) باید سکوی فلزی یا بتنی تأمین شود. (ارتفاع سکو توسط شرکت ارائه خواهد شد.)
6- بهتر است نردبانی جهت دسترسی آسان به کف چاه تعبیه شود.
سایر نکات مهم
سیم ارت آسانسور می تواند به سازه آسانسور در کف چاه متصل و از بالای اسکلت مجدداً سیم کشی به داخل تابلو سه فاز انجام شود.
طراحی ابعاد آسانسورهای با دو در مقابل و آسانسورهای با دو در مجاور
1- آسانسورهای با دو در مقابل
آسانسور دارای دو در، آسانسوری است که مسافران از دو ضلع کابین امکان ورود و خروج از آسانسور را دارند این امکان ممکن است مخصوص یک طبقه باشد و یا مسافران در طبقه‌ای از یک سمت وارد و در طبقه دیگر از سمت مقابل خارج شوند.
کاربرد
1- در برخی ساختمان‌ها طراح در شرایطی قرار می‌گیرد که درهای آسانسور در کلیه طبقات در یک راستا قرار نمی‌گیرند، بلکه به عنوان مثال راستای درها در طبقات بالا در یک سمت ولی در طبقه پارکینگ به علت وجود رمپ در همان راستا، در ضلع دیگری از چاه آسانسور است. در این حالت ممکن است در آسانسور هم در سمت مجاور سایر درها و یا در سمت مقابل سایر درها قرار گیرد.
2- در آسانسورهای بیماربر و یا تخت بر در بیمارستان‌ها ممکن است به دلیل وجود بخش‌های مختلف در طبقات، نیاز به دو ورودی در دو سمت چاه آسانسور باشد به طوری که تخت بیمار از یک سمت وارد و از سمت دیگر به بخشی که لازم است خارج شود.
3- در برخی ساختمان‌ها اختلاف سطح ورودی ساختمان تا اولین واحد یک نیم طبقه است که اگر نخواهیم ساکنان، نیم طبقه را از طریق پله‌ها طی نمایند تا به اولین در آسانسور برسند، می‌توان از دو ورودی برای آسانسور استفاده نمود که یکی در ورودی ساختمان باز شود و سایر درها در مقابل آن و روبروی واحدهای ساختمان باز شوند.
محاسبه ابعاد چاه
همانطور که عنوان شد، به دلیل وجود درها، در مقابل یکدیگر و با توجه به شکل 2، وزنه تعادل در بغل چاه قرار می‌گیرد که در این حالت 4 فضای تعیین کننده در ابعاد چاه وجود دارد که عبارتند از:
1- فضای موردنیاز برای کابین در عرض و عمق (طبق جداول شماره قبل ابعاد موردنظر را به دست می‌آوریم.)
2- فضای موردنیاز برای ریل‌ها در دو طرف چاه
3- فضای موردنیاز برای هر در، در عرض و عمق
4- فضای موردنیاز برای وزنه تعادل
مثال 1: ابعاد چاه موردنیاز برای یک آسانسور بیماربر با در تلسکوپی به عرض 90 سانتیمتر (شکل 3) را مورد بررسی قرار می‌دهیم:
(توضیح: ظرفیت آسانسور بیماربر یا برانکاربر 1000 کیلوگرم با کابینی به ابعاد 210 در 110 سانتیمتر مربع، است و ظرفیت آسانسور تخت بر 1600 کیلوگرم با کابینی به ابعاد 240 در 140 سانتیمتر مربع می‌باشد.)
الف- عرض چاه:
همان طور که قبلا گفته شد بر دو اساس قابل محاسبه است که عدد بزرگتر به عنوان عرض چاه انتخاب می‌شود.
عرض چاه بر اساس عرض در تلسکوپی (به عرض A):
Cm175=40+2/90+90+40+2/A+A
عرض چاه بر اساس عرض کابین یعنی 110 سانتیمتر = فضای وزنه تعادل و ریل کابین سمت آن + فضای ریل مقابل وزنه تعادل + w
سانتیمتر 165=35+20+110
بنابراین عرض مورد نیاز 175 سانتیمتر خواهد بود.
ب- عمق چاه:
Cm 270=30× 2+210= (عمق موردنیاز برای در D + 2 (عمق کابین)
حداقل ابعاد چاه موردنیاز معادل (عمق) سانتیمتر 270X سانتیمتر 175 (عرض) خواهد بود.
2- آسانسورهای با دو در مجاور
کاربرد
تنها مورد استفاده عدم وجود امکان نصب کلیه درها در یک راستا است که پیشنهاد می‌شود طراحان ساختمان از ایجاد چنین شرایطی در طراحی جلوگیری نمایند چراکه اجرای این قبیل آسانسورها منجر به صرف هزینه‌های اضافی می‌گردد. ضمنا پیشنهاد می‌شود قبل از طراحی و یا در حین آن مشاور خود، مشورت نمایید.
محاسبه ابعاد چاه
با توجه به شکل شماره 4، در مورد ابعاد کابین و نحوه قرارگیری ریلهای آن تفاوت‌هایی با ابعاد در چاه‌های متداول وجود دارد. مطابق شکل 4، مشاهده می‌گردد که کابین آسانسور دارای دو پخ در دو کنج می‌باشد، بنابراین فرم کابین بر اساس استانداردهای متداول نیست و ابعاد آن بر طبق حداقل و حداکثر مساحت مجاز، انتخاب می‌شود.
جدول حداکثر فضای مجاز در شماره قبل ارائه شده است و حال جدول 1، بر اساس حداقل مساحت مجاز ارائه می‌گردد.
تعیین ابعاد چاه را با یک مثال بررسی می‌کنیم.
مثال 2- فرض می‌کنیم می‌خواهیم چاه یک آسانسور 6 نفره با دو در مجاور نیمه اتوماتیک به عرض 80 سانتیمتر را طراحی کنیم.
با توجه به حداقل مساحت مجاز یک کابین 6 نفره یعنی 17/1 مترمربع، مساحت کابین منهای دو پخ (دو مثلث در دو کنج که یک مربع به طول 20 سانتیمتر را به وجود می‌آورد) به عرض 115 سانتیمتر و عمق 115 سانتیمتر خواهد بود:
m2 28/1 = 04/0 – 15/1× 15/1 که در محدوده کابین 6 نفره می‌باشد.
حال به بررسی عرض و عمق چاه می‌پردازیم.
الف- عمق چاه:
استقرار ریل در کنج چاه علاوه بر عرض و عمق موردنیاز در آسانسور از هر طرف حداقل 20 سانتیمتر اضافی را نیاز دارد:
– با توجه به عمق کابین:
Cm165 = (وزنه تعادل) 30+(عمق کابین)115+سانتیمتر 20 برای در
– با توجه به عرض در:
Cm 175=(35+2/80+80)+20 سانتیمتر برای نصب ریل به صورت مورب
بنابراین عمق بزرگتر یعنی 175 سانتیمتر مورد نیاز خواهد بود.
ب- عرض چاه:
با توجه به عرض در دوم (80+2/80+35) = cm175+20 سانتیمتر برای نصب ریل به صورت مورب بنابراین فضای موردنیاز 175× 175 سانتیمتر مربع خواهد بود.
لازم به توضیح است با وجود توضیحات فوق و روش‌های محاسبه اگرچه سعی شده است فضای کافی و قابل قبول در طراحی چاه‌های خاص توسط مهندسان معمار و طراحان ساختمان در نظر گرفته شود ولی امروزه راه حال‌های دیگری نیز برای اجرای آسانسورهای خاص، در نظر گرفته می‌شود مانند آسانسورهای بدون موتورخانه و آسانسورهای کششی با کابین لیفتراکی که نیاز به نصب ریلهای مورب را در آسانسورهای دو در مجاور منتفی می‌نماید. همه این راه حل‌ها در کوچکتر شدن فضای موردنیاز سیستم آسانسور کاربرد دارند.
در پایان پیشنهاد می‌گردد در شرایط خاص و حتی شرایط عادی با مشاور آسانسور خود در مورد انواع سیستم‌های موجود مشورت نمایید تا اجرای آسانسور در موعد مقرر به بهترین نحو صورت پذیرد.
استانداردهای ساختمانی آسانسور:
چاه در آسانسورهای نمادار:
چاه آسانسور می‌تواند با صفحات بزرگ و شفاف پوشیده شده یا به طور عمده باز باشد.
پوشش چاه:
چاه آسانسور در طبقاتی که ممکن است در دسترس عموم باشد باید دارای پوششی به شرح ذیل باشد:
– این پوشش می‌تواند شیشه‌ای باشد.
ارتفاع دیواره‌ها از سمت ورودی آسانسور حداقل 5/3 متر باشد.
– ارتفاع دیواره‌ها باید از سطح هر دسترسی 5/2 متر باشد به شرطی که فاصله این دیواره‌ها با قطعات متحرک آسانسور حداقل 5/0 متر باشد.
اگر فاصله دیواره با قطعات متحرک از 5/0 متر بیشتر شود؛ ارتفاع دیواره می‌تواند متناسب با این افزایش، کاهش یابد، به طوریکه در فاصله 2 متری، این ارتفاع تا حداقل 1/1 متر مجاز خواهد بود.
– در پایین ترین طبقه یا زیر آن فضایی برای پرسنل سرویس کار تامین شود، به نحوی که بتوانند به قسمت‌های خارجی کابین برای نظافت یا سرویس دسترسی پیدا نمایند و فاصله باز افقی بایستی حداقل 45 سانتیمتر باشد.
آسانسورهای نصب شده در فضای آزاد
در شرایط محیطی غیر عادی که در آن باد شدید، باران، برف یا یخبندان قابل پیش بینی است، باید از استفاده از آسانسور در فضای باز پرهیز نمود، مگر آن که پوشش کامل (Wall Transparent Protective) برای چاه نصب شود. ضمن آن که وجود این آسانسور در محاسبات بار ترافیکی ساختمان نباید منظور شده باشد.
تفاوت سیستم های کششی و هیدرولیک
تفاوت سیستم های کششی و هیدرولیک چیست؟
یکی از مهمترین سؤالاتی که برای بسیاری از مهندسین ساختمان و معماران بوجود می آید اینست که آسانسور کششی بهتر است یا هیدرولیک؟ در واقع پاسخی برای این سؤال وجود ندارد چراکه اصولاً کاربرد این آسانسورها با توجه به شرایط ساختمان متفاوت است و بر اساس شرایط ساختمان می توان تصمیم به انتخاب سیستم کششی یا هیدرولیک گرفت، بنابراین اصولا این دو سیستم قابل مقایسه نیستند.
به عنوان مثال اگر شما فضای کافی برای نصب آسانسور ندارید، اگر می خواهید در طراحی معماری، آسانسوری کاملاً شیشه ای داشته باشید، اگر محل موتورخانه ای که برای آسانسور در نظر دارید در فاصله دورتری از آسانسور است و یا اگر سرعت سرویسدهی برایتان اهمیت زیادی ندارد و نهایتاً اگر ساختمان شما کمتر از 5 طبقه و کم ترافیک است، آسانسور هیدرولیک انتخاب مناسبی است. اگر آسانسور با ظرفیتهای بسیار سنگین( بیش از 5/2 تن) نیاز دارید باز هم آسانسور هیدرولیک انتخاب مناسبی است.
آسانسورهای کششی دارای سرعت بسیار بیشتر با قابلیت استارت در ساعت بیشتر ، مناسب برای نصب در کلیه ساختمانهایی که شرایط بالا را ندارند و نیز دارای حجم ترافیک سنگین و با هر تعداد طبقه از 2 طبقه به بالا.
سؤالات متداول در این خصوص و پاسخ آنها
سؤال- آیا آسانسور هیدرولیک ایمنی بیشتری از آسانسور کششی دارد؟
پاسخ- آسانسورهای هیدرولیک با جک های مستقیم از زیر امنیت بیشتری دارد ولی ایمنی نوع بکسل دار آسانسورهای هیدرولیک با آسانسورهای کششی یکسان است.( به هر حال هر دو نوع دارای ایمنی بسیار بالایی هستند.)
سؤال- آیا فضاهای جانپناه مورد نیاز در آسانسورهای کششی و هیدرولیک متفاوت است؟ ( مانند فضای چاهک (Pit) و بالاسری (Overhead)
پاسخ- مطابق استاندارد خیر هر دو نوع فضاهای تقریبا یکسانی را نیاز دارند. در عین حال در آسانسورهای هیدرولیک با جک مستقیم از زیر می بایست چاهی در کف چاهک آسانسور به اندازه طول مسیر حرکت، نصف آن و یا یک سوم آن متناسب با نوع جک یک مرحله ای، دو مرحله ای یا سه مرحله ای حفر گردد.
البته سیستم های جدیدی نیز وجود دارد که به فضای چاهک و بالاسری بسیار کمتری نیاز دارد، ولی هزینه بسیار بالایی دارد.
بررسی کلی طراحی و کاربردی انواع آسانسور هیدرولیک
برای آسانسورهای کم ارتفاع با ظرفیت بالا (خودروبر، باربر و …) و آسانسورهای پانوراما (شیشه ای) در ساختمان‌های تا 5 طبقه (در برخی موارد تا 7 طبقه مشروط به ترافیک بسیار کم) سیستم هیدرولیک بهترین انتخاب است. امکان جابجایی بارهای بسیار سنگین به همراه برخی مزیت‌های که در ذیل به آنها اشاره شده است، در بسیاری موارد استفاده از آسانسورهای هیدرولیک را توجیه پذیر و حتی ضروری می‌کند، هرچند که سرعت و ارتفاع در آسانسورهای هیدرولیک محدود است. (بطور معمول تا 75/0 متر بر ثانیه و ارتفاع 5 طبقه با طول مسیر حرکت 5/12 متر)
مزایای آسانسورهای هیدرولیک:
1- برخورداری از ضریب ایمنی بالا به دلیل عدم وجود احتمال سقوط آسانسور
2- در آسانسورهای هیدرولیک علاوه بر اینکه موتورخانه در بالای چاه قرار نمی‌گیرد، چاه آسانسور نیز می‌تواند بدون سقف باشد که در طراحی معماری قابل توجه است
3- آسانسورهای هیدرولیک حدوداً 12 درصد کمتر از آسانسورهای کششی فضا اشغال می‌کنند
4- در حال حاضر بسیاری از معماران در طراحی ساختمان‌های کمتر از 5 طبقه و بسیار لوکس مانند هتل ها، مراکز تجاری، ساختمان‌های مسکونی دوبلکس، تریپلکس و … از آسانسورهای پانوراما (شیشه ای) استفاده می‌نمایند که انتظار دارند علاوه بر نقش کاربردی آسانسور در ساختمان، از نظر زیبایی نیز در معماری کلی نقشی ایفا نماید. با توجه به اینکه آسانسورهای هیدرولیک فاقد وزنه تعادل می‌باشند (وزنه تعادل در آسانسورهای کششی یک وجه چاه را به خود اختصاص می‌دهد)، علاوه بر در ورودی که می‌تواند شیشه ای باشد کابین، در سه وجه دیگر نیز قابلیت اجرای شیشه را داراست.
شکل 1، یک آسانسور تمام هیدرولیک را نشان می‌دهد.
5- در صورتی که نیروی پایین آمدن آسانسور هیدرولیک با استفاده از نیروی جاذبه زمین تامین شود نه تنها در حین پایین آمدن مصرف انرژی تقریبا صفر است بلکه می‌تواند سرعت پایین آمدن آسانسور را نیز افزایش داد.
نحوه آرایش جک‌ها و اتصال آن به کابین آسانسور:
به طور کلی ارتباط جک به عنوان محرک کابین آسانسور به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم،در 3 حالت مختلف به شرح زیر است:
شکل 2 نشان دهنده یک سیستم 2:1 است. که در این حالت طول کورس جک معادل نصب کورس حرکت کابین خواهد بود که در حالت الف با یک جک می‌باشد و در ظرفیتهای بالاتر و کابین‌های بزرگتر از دو جک استفاده می‌شود. (حالت ب)
شکل 3-الف- آسانسورهای هیدرولیک با جک مستقیم در زیر، مجموعه ساده ترین نوع آسانسورهای هیدرولیک هستند که در صورت وجود فضای لازم بهترین انتخاب در جک‌های مستقیم است و از زیر کابین نصب می‌شود که در حالت ب با دو جک نمایش داده شده است.
شکل 4-الف- آسانسور هیدرولیک با جک مستقیم از بغل است. در سیستم‌های مستقیم که امکان کندن حفره در کف چاه وجود ندارد جک به بغل منتقل می‌شود تا قسمت بیشتر جک در چاه قرار گیرد و نیاز به کندن حفره به حداقل ممکن کاهش یابد. و در حالت ب حالت دو جک نشان داده شده است.
 |
 |
 |
فضای مورد نیاز برای آسانسورهای هیدرولیک خودروبر:
با توجه به تنوع آسانسورهای هیدرولیک ابعاد چاه و کابین را برای آسانسورهای خودروبر که یکی از متداول ترین نوع آسانسورهای هیدرولیک است، مورد بررسی قرار می‌دهیم.
نحوه اتصال جک مطابق با شکل 5 بطور مستقیم از زیر می‌باشد:
بطور معمول آسانسورهای خودروبر دارای ظرفیت از 5/2 تا 7 تن هستند که دارای حداکثر 5/8 متر طول برای جک تک مرحله ای (1 Stage) و 17 متر برای جک دومرحله ای (2 Stage) هستند.
– ابعاد کابین در آسانسورهای خودروبر معمولاً به عرض 220 تا 280 سانتیمتر و عمق 450 تا 600 سانتیمتر می‌باشد.
– فضای موردنیاز برای چاه آسانسور خودروبر به صورت زیر است:
100 تا 50 + عرض کابین = عرض چاه cm (متناسب با نوع در آسانسور)
50 تا 30 + عمق کابین = عمق چاه
cm
– در کف چاه حفره برای استقرار جک به قطر cm 50 در مرکز ثقل کابین تعبیه می‌گردد که عمق آن برای جک یک مرحله ای (1 Stage) به صورت cm 50 + طول مسیر حرکت و برای جک دو مرحله ای (2 Stage) به صورت cm 50 + طول مسیر حرکت / 2 محاسبه می‌گردد.
– موتورخانه آسانسورهای هیدرولیک معمولا در کنار چاه آسانسور تعبیه شده و به دلیل نوع سیستم می‌تواند تا 12 متر با چاه فاصله داشته باشد که خود از مزایای این سیست است، ارتفاع موتورخانه حداقل 2 متر و ابعادی حدود 5/2 × 5/2 متر دارد.
– انواع در، در آسانسورهای هیدرولیک عموماً شامل 1- گیوتینی که در از وسط باز شده و نیمی از آن به سمت بالا و نیمه دیگر به سمت پایین می‌رود. 2- کشویی که به صورت انعطاف پذیر در ریل حرکت کرده و به سمت بغل کابین هدایت می‌شود. 3- تلسکوپی، سانترال یا تلسکوپی – سانترال می‌باشد که قبلا در مورد این درها توضیحاتی ارائه شده است.
آنالیز مراحل طراحی آسانسور
تصویر زیر شماتیک کلی روند آنالیز طراحی آسانسور را نشان می دهد :
مقادیر وردی سیستم شامل موارد زیر می باشد :
1- نوع ساختمان (مسکونی، تجاری،بیمارستانی، مدرسه و غیره)
2- تعداد کل طبقات
3- تعداد طبقات جمعیت دار
4- اگر واحد غبر مسکونی است تعداد اتاقها در هر واحد و تعداد واحدهای هر طبقه و در غیر اینصورت مساحت مفید هر طبقه
5- جمعیت هر طبقه
6- کل تراول (طول مسیر حرکت آسانسور)
7- ارتفاع طبقت
8- در صورت خاص بودن ساختمان (مهد کودک، خانه سالمندان، معلولین و …)
پس از کسب اطلاعات بالا پردازش های زیر می بایست بر روی آنها و یا جداگانه انجام پذیرد :
1- تعیین جمعیت کل
2- تعیین جمعیت در زمان ترافیک
3- زمان انتظار برای دریافت سرویس (Interval)
4- زمان یک سفر کامل Round Trip Time
پارامترهای مهم مؤثر در محاسبه زمان یک سفر کامل:
– زمانهای پیاده و سوار شدن
– زمانهای پرش
خر وجی های زیر پس از پردازش :
تعداد آسانسور
سرعت آسانسور
ظرفیت آسانسور
نوع کنترل:
– گروهی و تعداد آن
– مجزا
پس از آنالیز های بالا طراحی آسانسور در سه مرحله زیر انجام می پذیرد استاندارد مورد نظر در طراحی: EN81 می باشد)
پس از آنالیز ترافیک و بررسی محدودیتهای ابعادی که بر اساس فرم صفحه بعد اطلاعات اولیه آن از طریق بازدید از محل و یا نقشه های ابعادی و مشاوره با کارفرما صورت می گیرد. امر طراحی آسانسور صورت می گیرد.
فاز اول – بررسی و تعیین آبعاد و اندازه ها
فاز دوم – بررسی و تعیین مشخصات فنی قطعات
فاز سوم – تهیه نقشه های اجرایی جهت عملیات نصب و راه اندازی
فاز اول طراحی: طراحی ابعاد و اندازه ها
پس از انتخاب آسانسور مناسب از نظر تعداد، سرعت و ظرفیت که با بررسی محاسبات ترافیکی و محدودیتهای ابعادی صورت پذیرفت، بر اساس جداول ابعاد و اندازه های مطابق مقررات EN81 و توصیه های ISO که در صفحات بعد آمده است. سعی می شود مناسبترین ابعاد و اندازه ها انتخاب گردد.
شایان ذکر است ابعاد و اندازه های ارائه شده صرفا” برای آسانسورهای معمولی و استاندارد می باشد. در شرایط خاص و آسانسورهای گرد، آسانسورهای پاناروما(شیشه ای) و یا آسانسورهای صنعتی، ابعاد و اندازه ها بر اساس شرایط موجود تعیین می گردد اما همواره سعی می شود مقررات EN81 برای میزان فضای هر مسافر (مساحتها) رعایت گردد.
خروجی های فاز اول طراحی عبارتند از:
تعیین ابعاد چاهک (عرض – عمق – ته چاه Pit – اورهد – طول مسیر)
تعیین ابعاد موتورخانه و محل آن (طول – عرض – ارتفاع – بالا یا پایین)
تعیین ابعاد کابین (یک طرف درب – دو طرف درب)
تعیین نوع دربها و سمت بازشو (چدنی – سربی – در ابعاد مختلف)
نوع وزنه تعادل و ابعاد آن (چدنی – سربی – در ابعاد مختلف)
موقعیت وزنه تعادل (پشت کابین – بغل کابین)
فاز دوم طراحی: تعیین مشخصات فنی قطعات
پس از انتخاب ابعاد و اندازه ها، فاز دوم طراحی که در واقع مشخص نمودن دقیق پارامتر های فنی قطعات می باشد شروع می شود. ابعاد و اندازه های طراحی شده برای چاهک، کابین و درب ها پارامتر های بسیار مهمی هستند که در انتخاب مشخصات فنی قطعات مؤثر می باشد. لذا عوامل اصلی مهم، در انتخاب قطعات و مشخصات فنی آنها عبارتند از:
عوامل موثر در انتخاب تجهیزات
1– نوع استادارد EN81
2- سرعت آسانسور
3- ظرفیت آسانسور
4- طول مسیر حرکت (تراول) آسانسور
5- ابعاد و اندازه ها (چاهک، موتورخانه، کابین، درب)
6- نوع کاربری آسانسور
7- محیط کاربری آسانسور
8- اتخاب نوع و کیفیت حرکت آسانسور
فاز سوم طراحی: تهیه نقشه های اجرایی جهت عملیات نصب و راه اندازی :
پس از طراحی ابعادی و تعیین مشخصات فنی قطعات و تجهیزات، نقشه های اجرایی جهت آماده سازی چاه و همچنین نحوه قرارگیری و نصب تجهیزات و نقشه های مدار های کنترل تهیه می گردد.
در این مرحله از طراحی پارامتر های زیر مشخص می شود.
1- نحوه اسکلت فلزی و آهن کشی جهت چاهک های آجری (محل نصب براکت های ریل)
2- نحوه پلیت گذاری برای چاهک های بتنی (محل نصب براکت های ریل)
3- نحوه قرارگیری تجهیزات آسانسور برای عملیات نصب
4- مشخص نمودن محل سوراخهای سکوی موتورخانه
5- نحوه بتن ریزی کف چاهک و محل قرار گرفتن بافرها
6- نحوه آماده سازی محل های نصب درها
7- محابه نیرو های وارده به سازه اصلی چاه
8- مشخص نمودن نقشه اجرایی موتورخانه (قلاب سقف – هواکش موتورخانه و چاهک – درب ورودی – محل تابلوی 3 فاز)
9- تهیه نقشه های کنترل فرمان و نحوه سیم کشی چاهک و موتورخانه
10- ارائه دستورالهمل های کابل کشی و آماده سازی تابلو 3 فاز جهت کارفرما
11- انجام بازرسی های فنی نهایی و تحویل تجهیزات به کارفرما
كتاب مرجع تخصصي نصب و اجراي آسانسور به همراه طراحي ، نقشه‌كشي و محاسبات با LIFT designer
