مقررات ایمنی آسانسورهای الکتریکی

مقدمه  :

انتشار و توزیع مقررات ایمنی آسانسورهای الکتریکی تاثیر قابل ملاحظه‌ای در پیشبرد صنعت آسانسور و پله برقی ایران بجای گذارد. ولی اکنون پس از گذشت چند سال از انتشار آن با توجه به تجربه دو ساله بازرسی آسانسورها، بازنگری این جزوه ضروری می‌نماید.
با عنایت به این مهم ویرایش دوم مقررات ایمنی آسانسورهای الکتریکی با استفاده از تجربیات بازرسی دو ساله و با نگاهی دوباره به مقررات اروپایی EN 81-1 طی جلسات متمادی بهار و تابستان سال 1379 کمیته فنی سندیکا و با حضور نماینده شرکت بازرسی فراهم گردید، که امید است بتواند تا تدوین استاندارد ملی آسانسور، جانشین شایسته ای برای مقررات ایمنی آسانسورهای الکتریکی باشد.

اصلاحات مهم و معادل آن ها

Lift آسانسور: یک وسیله نقلیه عمودی دائمی است که بین ترازهای از قبل تعریف شده حرکت می‌کند.
Passenger lift آسانسور مسافربر: آسانسوری است که با امکانات و تجهیزات ایمنی مناسب جهت استفاده افراد به کار می‌رود.
Service lift آسانسور خدماتی (سرویس): ساختار و طراحی کابین این آسانسور فقط، استفاده جهت حمل اشیاء به صورت عادی ممکن می‌سازد.
Observation lift آسانسور نمادار: قسمتی از کابین این آسانسور به صورت شفاف بوده و معمولاً روی نمای ساختمان‌ها نصب می‌گردد.
Lift well چاه آسانسور: فضای بسته‌ای که اتاق و وزنه تعادل آسانسور در آن حرکت می‌کند.
Machine room موتورخانه: فضایی است که سیستم محرکه و سایر تجهیزات مربوطه در آن قرار دارد.
Landing door درب طبقه: درهایی هستند که در محل ورودی به کابین در طبقات قرار دارند.
Car کابین: قسمتی از آسانسور که مسافران و یا بار در داخل آن قرار می‌گیرد.
Counter weight وزنه تعادل: ترکیبی از وزنه‌ها است که برای متعادل کردن وزن کابین و قسمتی از ظرفیت آسانسور استفاده می‌شود.
Suspension سیستم آویز: روش‌های مختلف تعلیق کابین و وزنه تعادل را سیستم آویز گویند.
Wire rope طناب فولادی (سیم بکسل): طناب‌های فولادی مخصوص که کابین و وزنه تعادل را به هم وصل نموده و تعلیق توسط این طناب‌ها انجام می‌شود.
Compensation device مکانیزم جبران کننده: طناب‌های فولادی یا زنجیره‌ایی که معمولا در آسانسورهای با ارتفاع زیاد به انتهای کابین و وزنه تعادل متصل می‌گردند تا قسمتی از وزن طناب‌های فولادی سیستم آویز را جبران کنند.
Safety gear ترمز ایمنی: مکانیزمی است که در شرایط اضطراری باعث توقف کامل کابین و سیستم محرکه می‌شود.
Over speed goverbor گاورنر: وسیله‌ای است که در موقع افزایش سرعت بیش از حد تعیین شده فعال گردیده و سیستم ترمز ایمنی را به کار می‌اندازد.
Guide rail ریل راهنما: اجزای فلزی معمولا با مقطع (T) که کابین و وزنه تعادل را در مسیرهای تعیین شده هدایت می‌کنند.
buffer ضربه گیر: وسیله‌ای است ارتجاعی در ته چاه، که مستهلک کننده حرکت و باعث توقف کابین یا وزنه تعادل می‌شود.
Final limit switches کلیدهای حد نهایی: کلیدهایی هستند که در بالاترین و پایین ترین قسمت مسیر حرکت کابین کار گذاشته می‌شوند تا کابین از مسیر محدود شده خارج نشود.
pit چاهک: فاصله بین پایین ترین تراز توقف تا ته چاه را چاهک می‌گویند.
Lift machine سیستم محرکه : قسمتی است که حرکت و توقف آسانسور را بر عهده دارد.
flywheel چرخ طیار: فلکه‌ای است که به سیستم محرکه متصل است و علاوه بر جلوگیری از تغییرات ناگهانی سرعت در مواقع اضطراری به عنوان چرخ دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
Travelling cable کابل فرمان: کابلی است که ارتباط بین تابلو فرمان و کابین را برقرار می‌کند.
Control board تابلو فرمان: با ضبط کلیه درخواست‌ها و با توجه به سیستم برنامه ریزی شده آن، کلیه فرامین مربوط را به ترتیب برنامه ریزی تحقق می‌بخشد.

1-تعریف آسانسور:

1-1 آسانسور وسیله‌ای دائمی است در ساختمان‌ها برای جابجایی عمودی افراد، بار و یا هر دو که در ترازهای معین توقف می‌کند و دارای یک اتاقک (کابین) است. این اتاقک بین حداقل دو ریل راهنما از جنس سخت (صلب) که عمودی (یا با حداکثر انحراف 15 درجه از خط قائم) هستند حرکت می‌کند.

آسانسورها به دو گروه اصلی تقسیم شوند:

• آسانسورهایی که اشخاص مجاز به سوار شدن در آن هستند (از قبیل مسافربر، مسافربر-باربر، تخت بر): ساختار و ابعاد اتاقک این آسانسورها طوری است که به آسانی برای مسافرین و بارهای مورد نظر قابل دسترسی و استفاده است.
• آسانسورهایی که اشخاص مجاز به سوار شدن در آن نیستند (خدماتی یا Service lift، غذابر، کتاب بر): ساختار و ابعاد اتاقک این آسانسورها طوری است که برای انسان‌ها قابل دسترسی استفاده نمی‌باشد. برای تحقق این امر سطح کف آن از یک متر مربع، عمق آن از یک متر و ارتفاع آن از 2/1 متر نباید بیشتر باشد.

1-2 نوع، ظرفیت، سرعت و تعداد آسانسورهای هر ساختمان بایستی متناسب با کاربری، تعداد طبقات و جمعیت ساکن در آن انتخاب شود.
1-3 در ساختمان‌هایی که احتمال عبور و مرور افراد معمول با صندلی چرخ دار وجود دارد باید حداقل یک دستگاه آسانسور با حداقل ظرفیت 8 نفره (630 کیلوگرم) و بازشو درب 80 سانتیمتر پیش بینی گردد.
1-4 در انتخاب موقعیت تعداد و ظرفیت آسانسورها ضوابط سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی بایستی پیش بینی و اجرا شود.

2-چاه آسانسور

2-1 دیوارهای چاه آسانسور باید بدون شکاف یا حفره قابل دسترس باشند. تنها جاهای باز مجاز درب‌های طبقات دریچه‌های بازدید و سوراخ‌های محل عبور سیم بکسل‌ها و کابل‌های برق و فرمان می‌باشند.

2-2 دیواره‌های جانبی و سقف چاه آسانسور باید مقاومت مکانیکی کافی برای عملکرد ترمز ایمنی (پاراشوت) داشته باشند.
میزان نیروهای وارده به دیواره‌های جانبی و سقف چاه آسانسور باید توسط فروشنده آسانسور کتبا به کارفرما اعلام شود.

2-3 در صورتی که چاه دارای درب‌های اضطراری و بازرسی است حرکت کابین باید منوط به بسته بودن کلیه این درب‌ها باشد.

2-4 سطح داخلی دیواره چاه آسانسور در کابین‌های بدون درب باید در سمت ورودی کاملا صاف بوده و هرگونه ناصافی در آن کمتر از 5 میلیمتر باشد.
در آسانسورهای مجاز به درب کابین در صورتی که دیواره چاها از درب‌های طبقات عقب‌تر باشد باید صفحه‌ای به ارتفاع حداقل 25 سانتیمتر و به پهنای حداقل مفید ورودی کابین به علاوه 5/2 سانتیمتر از هر طرف زیر درب هر طبقه نصب شود. این صفحه می‌تواند به بالای درب طبقه پایین‌تر وصل شده یا لبه زوایه‌دار داشته باشد.

2-5 چاه باید دارای روشنایی مناسب در هر طبقه و در محل مناسب برای دید کافی بوده و هوای داخل آن دارای تهویه طبیعی باشد.

2-6 هیچ وسیله‌ای غیر از تجهیزات آسانسور نباید از چاه آسانسور عبور داده شود.

2-7 حداقل ابعاد چاه چاهک و موتورخانه بایستی متناسب با ظرفیت و سرعت آسانسور در نظر گرفته شود.

2-8 چاه‌های مشترک آسانسورهای مختلف
چاه‌های مشترک باید به وسیله جداسازی (partition) از هم جدا شوند. این جداسازی باید از پایین‌ترین نقطه حرکت کابین یا وزنه تعادل تا ارتفاع  حداقل 5/2 متر از کف چاه ادامه داشته باشد. در صورتی که فاصله افقی بین لبه سقف کابین تا قسمت‌های متحرک آسانسور مجاور (کابین با وزنه) کمتر از 3/0 متر باشد. این جداساز باید در کل ارتفاع چاه امتداد یابد.

2-9 چاه آسانسور حتی المقدور نباید بالای فضایی که در دسترس افراد است قرار گیرد. چنانچه فضای زیر کابین و قاب وزنه در دسترس افراد باشد باید علاوه بر طراحی کف چاه برای تحمل نیروی حداقل 5000 نیوتن بر متر مربع یکی از دو شرط زیر نیز تامین شود:

• زیر ضربه‌گیر وزنه تعادل، ستونی تا پایین به زمین محکم شود.
• وزنه تعادل به ترمز ایمنی (پاراشوت) مجهز شود.

2-10 چاه در آسانسورهای نمادار

چاه آسانسورمی‌تواند با صفحات بزرگ شفاف پوشیده شده یا به طور عمده باز باشد.

2-10-1 چاه آسانسور در طبقاتی که ممکن است در دسترس عموم باشد باید دارای پوششی به شرح ذیل باشد.این پوشش می تواند شیشه ای باشد.

•  ارتفاع دیواره‌ها از سمت ورودی آسانسور حداقل 5/3 متر باشد.
• ارتفاع دیواره‌ها باید از سطح هر دسترسی 5/2 متر باشد به شرطی که فاصله این دیواره‌ها با قطعات متحرک آسانسور حداقل 5/0 متر باشد.
• اگر فاصله دیواره با قطعات متحرک از 5/0 متر بیشتر شود ارتفاع دیواره می‌تواند متناسب با این افزایش کاهش یابد به طوری که در فاصله 2 متری این ارتفاع تا حداقل 1/1 متر مجاز خواهد بود.
• در پایین‌ترین طبقه یا زیر آن فضایی برای پرسنل سرویس کار تامین شود. به نحوی که بتواند به قسمت‌های خروجی کابین برای نظافت یا سرویس دسترسی پیدا نمایند و فاصله باز افقی بایستی حداقل 45 سانتیمتر باشد.

2-10-2 آسانسورهای نصب شده در فضای آزاد

در شرایط محیطی غیر عادی که در آن باد شدید، باران، برف یا یخبندان قابل پیش بینی است باید از استفاده از آسانسور در فضای باز پرهیز نمود مگر آنکه پوشش کامل (Wall Transparent protective) برای چاه نصب شود. ضمن آن که وجود این آسانسور رد محاسبات بار ترافیکی ساختمان نباید منظور شده باشد.

3-موتورخانه آسانسور

3-1 سیستم محرکه و قطعات گردنده بایستی در اتاق ویژه‌ای با دیوار و سقف و درب‌های محکم که تنها می‌تواند در دسترس افراد مسئول قرار گیرد باشد.

3-2 فلکه‌های کشش و هرزگرد و گاورنر به شرطی که در هنگام بازرسی و تعمیرات و نگهداری در دسترس باشند می‌تواند در محوطه داخل چاه قرار گیرد.

3-3 موتورخانه نباید حاوی هر گونه وسایلی غیر از تجهیزات آسانسور باشد. مگر وسایل روشنایی و تهویه هوای موتورخانه و وسایل اطفاء حریق مخصوص آسانسور.

3-4 موتورخانه باید در مقابل بارها و نیروهایی که در معرض آن قرار می‌گیرد مقاوم باشد. گرد و غبار را به خود جذب نکند و کف آن لغزنده نباشد.
مقدار نیروهای وارده باید توسط فروشنده آسانسور کتباً به کارفرما اعلام گردد و کارفرما یا مهندس ناظر ساختمان مسئول محاسبه و اجرای سازه موتورخانه می‌باشند.

3-5 ابعاد موتورخانه باید به اندازه‌ای باشد که سرویس و دسترسی به کلیه تجهیزات داخل آن آسان و ایمنی پرسنل نیز تامین شود. ارتفاع از روی سقف چاه (فونداسیون موتور) تا زیر سقف موتورخانه حداقل 8/1 متر باشد.

3-6 یک یا چند قلاب جهت بالابردن تجهیزات سنگین هنگام نصب یا در مواقع تعمیر باید در سقف موتورخانه تعبیه شود. میزان نیروی وارده به این قلاب باید توسط فروشنده آسانسور کتبا به کارفرما اعلام شود.

3-7 درب ورودی موتورخانه باید متناسب با تجهیزات نصب شده در موتورخانه با حداقل عرض 6/0 و ارتفاع 8/1 متر باشد.

3-8 در آسانسورهای گروهی (دو دستگاه یا بیشتر در کنار هم) در کف موتورخانه و در امتداد پاگرد جلو درب طبقه آخر باید دریچه‌ای برای حمل متعلقات سنگین داخل موتورخانه به توقف آخر تعبیه شود. این دریچه به ابعاد حداقل 8/0 * 8/0 متر و دارای تحمل بار حداقل 2 نفر (حدود N 2000 ) باشد و باید قفل‌دار بوده و بدون کلید از درون موتورخانه به سمت بالا باز شود.

3-9 در صورت وجود دریچه‌ای در زیر سطح سقف چاه برای تهویه هوای چاه یا برای ورود و خروج اضطراری از موتورخانه به روی سقف و بالعکس باید به ابعاد حداقل 50*50 سانتیمتر قفل‌دار بوده و از داخل چاه بدون کلید به سمت داخل موتورخانه باز شود.

4-ریل‌های آسانسور

4-1 ریل‌ها باید به گونه‌ای به براکت‌ها و سازه ساختمان‌ها محکم شوند که اثرات نامطلوب ناشی از نشست ساختمان یا انقباض بتن به صورت خودکار یا با تنظیم ساده‌ای قابل جبران باشد. بدیهی است جوشکاری ریل‌ها به همدیگر یا به براکت‌ها و ساختمان‌ها ممنوع می‌باشد.

4-2 از چرخش اتصالی (مانند براکت، لقمه و… ) که باعث آزاد شدن ریل می‌شود باید جلوگیری گردد.

یادآوری بخش 4: برای محاسبه تنش‌های ناشی از عملکرد ترمز ایمنی می‌توان به یادآوری بند 10 EN81 بخش اول مراجعه نمود.

5- درب طبقه

5-1 درب طبقات باید فاقد هر گونه منفذ و لبه‌های تیز برنده باشد و در حالت بسته بودن فاصله باز بین لته‌ها با یکدیگر با چهارچوب یا با سیل از 6 میلیمتری بیشتر نباشد. این فواصل در اثر کارکرد دراز مدت و فرسایش حداکثر تا ده میلی متر می‌تواند افزایش یابد.

5-2 درب‌ها و چهارچوب‌ها بایستی ترجیحا فلزی باشند یا از جنسی ساخته شود که با گذشت زمان تغییر شکل نیابد. کف درگاه بایستی مقاوم به بارهای وارده باشد.

5-3 ارتفاع مفید درب‌های طبقات حداقل دو متر باشد این مقدار در موارد خاص با توجه به مشکلات تولید یا ساختمان می‌توان حداقل 195 سانتیمتر باشد.

5-4 نیروی بسته شدن درب‌های اتوماتیک نباید در حدی باشد که به اشخاص آسیبی برسد. نیروی لازم جهت جلوگیری از بسته شدن درب نبایستی از 150 نیوتن تجاوز کند (این نیرو به وسیله نیرو سنج قابل اندازه گیری می‌باشد).

5-5 در درب‌های اتوماتیک هنگام عبور و یا گیر کردن مسافر بین درب‌ها باید درب به صورت خودکار باز شود.

5-6 به منظور تشخیص حضور کابین درطبقه در درهای غیر اتوماتیک و ایمنی آسانسور، رعایت حداقل یکی از دو ضابطه الف یا ب زیر الزامی است.

الف- یک یا چند دریچه با پوشش شفاف و دارای مقاومت مکانیکی کافی با مشخصات زیر روی درب تعبیه شود:

• حداقل ضخامت سطح شفاف 6 میلیمتر باشد.
• حداقل سطح شفاف برای هر درب طبقه m2 015/0 با حداقل m2 01/0 برای هر دریچه
• حداقل پهنا mm60 و حداکثر آن mm150.
• لبه پایین بخش شفاف در صورتی که پهنای آن از mm80 بیشتر است باید حداقل یک متر بالاتر از کف قرار گیرد.

ب-با علامتی الکتریکی حضور کابین در طبقه نشان داده شود مانند Car here یا کابین در این طبقه است.

5-7 درب طبقه در هیچ شرایطی به جز هنگام توقف کابین مقابل همان طبقه نباید باز شود (تا 20 سانتی متر بالا و پایین طبقه نیز مجاز می‌باشد).

5-8 درب طبقات بایستی دارای قفل با مقاومت مکانیکی کافی و مقاوم در مقابل گرد و غبار که پس از قفل شدن آن (با وسیله الکتریکی و مکانیکی) باشد. حداقل درگیری زبانه قفل با لنگه در mm7 می‌باشد.

5-9 قفل‌ها باید در صورت لزوم از بیرون با کلید سه گوش مخصوص توسط افراد مسئول قابل باز شد نباشد.

5-10 درب‌های طبقات پس از باز شدن اضطراری، باید رها شده و به صورت خود به خود بسته شوند.

5-11 میزان روشنایی (طبیعی یا مصنوعی) محوطه جلوی درب طبقات آسانسور باید در کف ورودی درب حداقل Lux50 باشد تا استفاده کننده هنگام باز کردن در طبقه برای ورود به کابین بتواند حتی در صورت خاموش بودن روشنایی کابین جلوی خود را تشخیص دهد.

6- اتاقک (کابین) و وزنه تعادل

6-1 ارتفاع درب کابین و همچنین ارتفاع مفید کابین بایستی حداقل 2 متر باشد.

6-2 حداکثر سطح قابل استفاده کابین متناسب با وزن طبق جدول 1 و حداقل آن متناسب با تعداد نفرات باید طبق جدول 2 در نظر گرفته شود.

 مقررات ایمنی آسانسورهای الکتریکی

1-حداقل برای آسانسور یک نفره
2-حداقل برای آسانسور دو نفره
3-برای مقدار بار بیش از 2500 کیلوگرم به ازاء هر 100 کیلوگرم 16/0 متر مربع به حداکثر سطح مفید کابین افزوده می‌گردد.
4- برای بارهای ما بین اعداد فوق مساحت متناسب با آن محاسبه می‌شود.

برای تعداد بیش از 20 به ازای هر نفر 0/115 متر مربع به حداقل سطح مفید کابین افزوده می‌گردد.

6-3 کابین باید حتما مجهز به ترمز ایمنی (پاراشوت) مناسب باشد.

6-4 دیواره‌ها سقف و بدنه کابین باید کاملا پوشیده باشد به جز ورودی کابین دریچه اضطراری و محل‌های تهویه هوا. منافذی در بالا و پایین کابین برای تهویه هوای آن باید پیش بینی شود.

6-5 سرتاسر آستانه کابین جهت ایمنی آسانسور می‌بایستی مجهز به صفحه‌ای برای جلوگیری از ورود پا به زیر کابین با ارتفاع حداقل 75 سانتیمتر و لبه شیب‌دار به اندازه 10 سانتیمتر باشد.
در صورت کم بودن عمق چاهک فعلا با ارتفاع حداقل 35 سانتیمتر قابل قبول است.

6-6 کابین بایستی دارای درب باشد. درب‌های کشویی افقی و عمودی با ایمنی‌های مناسب جهت کابین به کار می‌روند.

6-7 در شرایط خاص کابین‌های باربر – مسافربر یا خودردبر با عمق حداقل 150 سانتیمتر و با سرعت حداکثر تا 63/0 متر بر ثانیه می‌توانند بدون درب محافظ باشند. مشروط بر اینکه ایمنی ورودی کابین با نصب تجهیزاتی مانند چشم الکترونیک تامین شود. در این حالت شستی فرمان داخل کابین باید با فاصله حداقل 40 سانتیمتر از ورودی کابین نصب گردد. همچنین استفاده از آسانسور باید با حضور افراد آموزش دیده در کابین انجام شود.

6-8 درب کابین باید دارای وسیله‌ای الکتریکی باشد که هنگام باز بودن یا باز شدن حتی نیمی از لته‌های آن کابین حرکت نکند یا متوقف شود.

6-9 در محدوده تراز طبقه در صورت لزوم بایستی بتوان درب کابین را دست و اعمال حداکثر نیروی 300 نیوتن باز نمود.

6-10 سقف کابین بایستی تحمل وزن حداقل دو نفر را داشته باشد.

6-11 وقتی درب کابین بسته باشد درز بین لنگه درها پایین نگهدارها و ستون‌های جانبی کابین و یا آستانه در نباید بیش از 10 میلیمتر باشد.

6-12 چنانچه کابین به در بادبزنی (FOLDING) مجهز باشد باید مانعی تعبیه شده باشد که هنگام بسته شدن در از خروج هر قسمتی از آن به سمت فضای چاه جلوگیری نماید.

6-13 مقاومت مکانیکی دیواره‌های کابین و درب کابین در حالت بسته برای ایمنی آسانسور باید به اندازه‌ای باشد که چنان چه نیرویی به مقدار N300 به طور عمود از داخل به سمت بیرون روی مقطع گرد یا مربع به مساحت 5 سانتیمتر مربع وارد شود. علاوه بر این که هیچ گونه تغییر شکل دائمی نداشته باشد، تغییر شکل ارتجاعی بیش از 5 میلیمتر نیز ایجاد نشود. چنین آزمایشی نباید به کارکرد عادی در کابین لطمه وارد آورد.

6-14 سطح داخلی درب اتوماتیک کابین نباید فرورفتگی یا برآمدگی بیش از سه میلیمتر داشته باشد که باعث گیرکردن لباس بدن یا اشیا همراه مسافران بشود.

6-15 نیروی لازم برای جلوگیری از بسته شدن درب نباید از 150 نیوتن بیشتر باشد این نیرو نباید در 3/1 شروع حرکت بسته شدن در اندازه گیری شود.

6-16 در کابین باید بدون سوراخ باشد.
در آسانسورهای باربر، مسافربر، درهای کابین ازنوع سوراخدار به شرطی که ابعاد سوراخ‌ها در سطح افقی از ده میلیمتر و در سطح عمودی از 60 میلیمتر بیشتر نباشد قابل قبول است.

6-17 برای تسهیل بازرسی،سرویس و ایمنی آسانسور روی سقف کابین تجهیزاتی به ترتیب زیر در محل مناسبی باید نصب گردد.

• یک کلید دو حالته جهت انتخاب وضعیت‌های عادی یا بازرسی
• دو عدد شستی برای حرکت کابین در جهت‌های بالا و پایین با سرعت کم حداکثر تا 63/0 متر بر ثانیه که با فشار مداوم کار کنند.
• یک کلید توقف اضطراری دو حالته (stop)

6-18 هنگام انتخاب وضعیت بازرسی از روی کابین فرمان آسانسور شستی‌های داخل کابین و طبقات نباید امکان پذیر باشد ولی کلیه کلیدهای ایمنی باید کماکان موثر باشند.

6-19 کابین باید دارای روشنایی مناسب دائمی باشد به نحوی که حداقل 50 لوکس روشنایی را در کف کابین تامین نماید.

6-20 کابین باید مجهز به یک روشنایی اضطراری و منبع تغذیه خودکار مناسب آن با باطری قابل شارژ و شارژر باشد. این منبع تغذیه باید مصرف برق یک لامپ 1 وات را در صورت قطع برق برای حداقل یک ساعت تامین نماید. اگر روشنایی داخل کابین به دلیلی قطع شود این لامپ باید به طور خودکار روشن شود. در صورت استفاده سیستم زنگ اضطراری از منبع تغذیه روشنایی اضطراری باید مصرف این سیستم نیز در ظرفیت منبع تغذیه لحاظ باشد.

6-21 وزنه‌های تعادل داخل قاب مربوطه بایستی به طریقی مهار شده باشند. که در اثر ضربات احتمالی شکسته نشده و از قاب خارج نشوند. به قاب وزنه باید حفاظ یا حفاظ‌هایی فلزی نصب شوند تا در صورت شکستن کفش‌های وزنه قاب از ریل وزنه خارج نشود.

6-22 دیواره‌ها، کف، سقف، قاب و کفش های کابین و قاب وزنه باید مقاومت کافی در برابر نیروهای وارده در هنگام کارکرد عادی عملکرد ترمز ایمنی (پاراشوت) و برخورد احتمالی روی ضربه گیرها را داشته باشند. و نباید از موادی ساخته باشند که سریع آتش بگیرند یا در اثر گرما گازهای خفه کننده ایجاد کنند.

6-23 در حالتی که روی کابین یا قاب وزنه تعادل فلکه طناب فولادی نصب شده باشد باید مجهز به حفاظ برای جلوگیری از موارد زیر باشد:

• خارج شدن طناب فولادی از شیار
• صدمه دیدن سرویس کار روی کابین
• افتادن و گیر کردن اشیا در شیارها

این حفاظ نباید مانع بازرسی فلکه‌ها شود.

6-24 کابین آسانسورهای نمادار

• قسمت‌های شفاف کابین باید به گونه‌ای طراحی و نصب شوند که بارهای در راستای قائم از طرف کابین به آن وارد نشود و قاب محل استقرار آن‌ها به گونه‌ای باشد که بتواند بدون تغییر شکل بیش از حد مجاز بارهای افقی (عمود بر سطح دیواره) را تحمل نماید. بار افقی ممکن است از طرف مسافران وارد شود.
• صفحات شفاف از نظر مقاومت مکانیکی و مقاومت در برابر آتش بایستی مطابق با بندهای 6-13 و 6-22 مقررات ایمنی آسانسور باشد.
• در صورت استفاده از شیشه بایستی از دو لایه شیشه و چسب (Laminated) باشد و حداقل ضخامت آن 5/11 میلیمتر باشد.
• در صورت استفاده از شیشه جام با ضخامت حداقل 10 میلیمتر بایستی سطوح آن طرف شیشه که در دسترس مسافر نباشد به وسیله لایه پلاستیکی چسب دار مخصوص پوشش داده شود.
• حداقل ضخامت آینه‌های استفاده شده جهت دکور در آسانسور بایستی 6 میلیمتر باشد و باید از دو لایه شیشه و چسب (Laminated) یا نشکن (Toughened) باشد. و در صورتی که از آینه یا شیشه معمولی استفاده شده باشد، بایستی سطوح پشت آینه به وسیله لایه پلاستیکی چسب دار مخصوص پوشش داده شود.

7-فواصل بین دیوار چاه کابین و فاصله بین کابین و وزنه تعادل

7-1 برای ایمنی آسانسورهای با درب کابین، فاصله بین سیل کابین و سیل درب‌های طبقات نباید از 5/3 سانتیمتر بیشتر باشد.

7-2 در آسانسورهای بدون درب کابین فاصله افقی بین سطح داخلی چاه آسانسور با سیل کابین یا لبه‌های عمودی ورودی آن نبایستی از 2 سانتیمتر بیشتر باشد.

7-3 فاصله بین کابین و متعلقات آن با وزنه تعادل و متعلقات آن باید حداقل 5 سانتیمتر باشد.

7-4 غیر از موارد فوق الذکر فاصله افقی کابین و قاب وزنه. متعلقات آن‌ها با دیواره چاه و موانع احتمالی داخل آن باید حداقل 3 سانتیمتر باشد.

8- طناب فولادی و ایمنی‌های مکانیکی (ترمز ایمنی – گاورنر- ضربه گیر)

8-1 طناب‌های فولادی متصل به کابین و وزنه تعادل باید حتما از جنس فولاد، حداقل 2 رشته مستقل با حداقل قطر 8 میلیمتر باشند و مخصوص آسانسور ساخته باشند.

8-2 ضریب ایمنی طناب فولادی در صورتی که تعداد طناب‌های فولادی 3 رشته یا بیشتر باشند حداقل 12 و در صورتی که 2 رشته باشند حداقل 16 می‌باشد.

8-3 در آسانسورهایی که انسان ها با آن بالا و پایین می‌روند در صورتی که طناب‌های فولادی آسانسور 2 رشته باشند وسیله‌ای الکتریکی در صورت قطع شدن یکی از طناب های فولادی باید آسانسور را متوقف نماید.

8-4 حداقل نسبت بین قطر فلکه‌ها به قطر طناب فولادی 40 می‌باشد.

8-5 بارهای وارده می‌بایستی به صورت یکسان روی کلیه رشته‌های طناب فولادی توزیع گردد.

8-6 کلیه فلکه‌های گیربکس و هرزگرد بایستی دارای مانع خروج طناب فولادی از شیار باشند.

8-7 اتصالات طناب‌های فولادی (سر بگسل ها، قلاب های سیم بگسل ) و اجزای مربوطه باید حداقل 80% کمترین بار گسیختگی سیم بگسل‌ها را بتواند تحمل کنند. کلیپس (کرپی) ها نیز باید از نوع مناسب به تعداد صحیح برای سر بگسل‌های گوه‌ای حداقل یک عدد و برای سر بگسل از نوع گلابی (گوشواره) حداقل سه عدد باشند و با روش صحیح نصب شوند.
پیچ‌های سر بگسل‌ها باید دو مهره باشند و اشپیل (پین) داشته باشند. حداقل در یک سر اتصال سیم بگسل‌ها (به کابین یا به وزنه) باید سیستم متعادل کننده کشش پیش‌بینی شود. اگر برای این کار، از فنر استفاده می‌شود باید فنرها در حالت تحت فشار قرار داشته باشند.

8-8 در سیستم کشی (Traction) میزان اصطحکاک بین طناب‌های فولادی و شیارها باید در حدی باشد که موارد زیر را پوشش دهد:

• بالا رفتی کابین در وضعیتی که قاب وزنه تعادل روی ضربه گیرها نشسته است و فلکه اصلی موتور در جهت بالا گردش می‌کند امکان پذیر نباشد.
• در حالت بار کامل کابین و در پایین‌ترین طبقه چنانچه موتور در جهت بالا گردش کند، سرخوردگی قابل توجهی روی فلکه کشش به وجود نیاید.

8-9 ترمز ایمنی (پاراشوت) صرفا هنگام پایین آمدن کابین فعال بوده و به وسیله فک‌ها یا قرقره‌های درگیر با ریل‌ها که در اثر افزایش سرعت کابین از گاورنر فرمان می‌گیرد، عمل می‌کند.

8-10 ترمز ایمنی (پاراشوت) برای ایمنی آسانسورهای با سرعت حداکثر یک متر بر ثانیه در انواع لحظه ای با اثر ضربه گیر (INSTANTANOUS WITH BUFFER EFFECT) یا تدریجی (PROGRESSIVE) و برای سرعت‌های بیشتر از یک متر بر ثانیه و کابین‌های نمادار حتما از نوع تدریجی (PROGRESSIVE) باشد و برای سرعت‌های تا 0/63 متر بر ثانیه می‌توان از نوع لحظه‌ای (INSTANTANOUS) استفاده نمود.

8-11 ترمز ایمنی (پاراشوت) می‌بایستی ترجیحا در پایین‌ترین قسمت کابین مستقر شده و پس ازعمل کردن عمل کردن فقط با بالا آوردن کابین آزاد گردد. و پس از آزاد شدن در شرایط کار عادی قرار گیرد.

8-12 وسیله‌ای الکتریکی باید قبل از عملکرد کامل ترمز ایمنی یا درست هنگام ایستادن کابین موتور را از کار بیاندازد. این وسیله الکتریکی باید بعد ازقطع شدن به طور خودکار وصل نگردد.

8-13 بعد از آزاد کردن ترمز ایمنی باید یک شخص آموزش دیده آسانسور را به کار عادی باز گرداند.

8-14 تحریک ترمز ایمنی با وسایل الکتریکی، هیدرولیکی و پنیوماتیکی غیر مجاز است.

8-15 استفاده از فک‌های ترمز ایمنی به عنوان کشف غیر مجاز است.

8-16 کنترل کننده‌های مکانیکی سرعت (گاورنر) می‌بایستی متناسب با سرعت نامی آسانسور و رعایت مقررات مربوطه (EN81-9.9) تنظیم و ثابت شده باشد.

8-17 سرعت عملکرد گاورنر برای انواع مختلف ترمز ایمنی باید حداقل 115% سرعت نامی بوده و از مقادیر زیر بیشتر نباشد:

• m/s 8/0 در ترمز ایمنی از نوع لحظه‌ای به جز نوع غلتکی.
• m/s 1 در ترمز ایمنی از نوع غلتکی
• m/s 5/1 برای ترمز ایمنی با اثر ضربه گیر و ترمز ایمنی تدریجی که در سرعت‌های کمتر از m/s 1 استنفاده می‌شود.
• 25/0 + V25/1 برای ترمز ایمنی تدریجی که در سرعت‌های بیش از m/s 1استفاده می‌شود.

8-18 طناب فولادی گاورنر می‌بایستی با قطر حداقل 6 میلیمتر، دارای حداقل ضریب اطمینان 8 و بسیار انعطاف پذیر باشد.

8-19 کنترل کننده‌های سرعت (گاور نر) بایستی دارای وسیله‌ای الکتریکی باشد که پس از عملکرد تا آزاد نکردن کابین ازحرکت آن جلوگیری نماید.

8-20 گاورنر و پاراشوت باید پلاک مشخصات داشته باشند. وآزمایش و پلمپ شده باشند.

یادآوری: در صورت نداشتن تائیدیه باید هنگام بازرسی ایمنی آسانسور با روش مطمئنی مشابه زیر آزمایش شده و نتیجه آزمایش ثبت شود.

• در صورتی که گاورنر دارای شیار دوم جهت آزمایش باشد، عملکرد پاراشوت و گاورنر به وسیله شیار دوم انجام پذیرد.
• در صورتی که گاورنر دارای شیار دوم نباشد، عملکرد پاراشوت با فعال نمودن گاورنر به وسیله دست انجام پذیرد.
• جهت چرخش صحیح عملکرد گاورنر و جهت عملکرد میکروسوئیچ گاورنر باید کنترل شود و هنگامی که میکروسوئیچ به صورت دستی قطع می‌شود سیستم محرکه باید متوقف گردد.
• آزمایش عملکرد گاورنر و پاراشوت با سرعت معادل سرعت نامی آسانسور با وزنی برابر بار نامی آن انجام شود.

8-21 آسانسور بایستی دارای ضربه گیرهای کابین و وزنه تعادل و بر روی ستون‌های (سکوهایی) با حداقل نیم متر ارتفاع نصب شوند و نوع مناسب آن‌ها با توجه به سرعت و ظرفیت آسانسورها انتخاب می‌شوند.

8-22 ضربه گیرهای سیار که با کابین و وزنه تعادل در حرکت هستند، بایستی با ستون‌های (سکوهای) حداقل نیم متر ارتفاع که پایین‌ترین حد حرکت کابین و وزنه تعادل در (چاهک) تعبیه شده‌اند تماس حاصل نمایند.

8-23 در هر صورت هنگام نشستن کابین روی ضربه گیرها بایستی فضای مناسب در چاهک به عنوان جان پناه وجود داشته باشد.

8-24 ضربه گیرهای از نوع ذخیره کننده انرژی (فنری و پلی اورتان Accuulstion type) فقط تا سرعت یک متر بر ثانیه، و نوع ذخیره کننده انرژی با برگشت میرا شوند. (Accuulstion type with buffered return movement) تا سرعت 1/6 متر بر ثانیه، و نوع مستهلک کننده انرژی (هیدرولیک Dissipation type) برای کلیه سرعت‌ها استفاده می‌گردند.

9- سیستم محرکه آسانسور

9-1 هر آسانسور باید حداقل یک سیستم محرک مخصوص به خود داشته باشد.

9-2 حرکت دادن آسانسور به دو روش مجاز است.

• سیستم کششی (By traction) با استفاده از سیم بکسل و فلکه و وزنه تعادل.
• سیستم مستقیم (Positive drive) این سیستم چه از نوع وینچی بدون وزنه تعادل و چه از نوع زنجیری فقط برای سرعت‌های کمتر از 63% متر بر ثانیه مجاز است.

9-3 آسانسور باید مجهز به سیستم ترمزی باشد که در مواقع قطع منبع تغذیه موتور اصلی، و یا قطع مدارهای فرمان، سیستم محرکه را به صورت خودکار متوقف نماید.

9-4 سیستم ترمز باید یک ترمز الکترومکانیکی (اصطکاکی) داشته باشد. این ترمز وقتی کابین با سرعت نامی و با بار نامی به علاوه 25% بار نامی در حرکت است باید بتواند به خودی خود موتور را متوقف نماید.

9-5 سیستم ترمز باید بدون هیچگونه تاخیری پس از قطع مدار باز کننده ترمز، عمل نماید. دیود یا خازنی که به طور مستقیم به ترمینال سیم پیچی ترمز متصل است به عنوان یک وسیله تاخیر دهنده محسوب نمی‌شود.

9-6 برای باز نگهداشتن ترمز در حالت کارکرد عادی آسانسور باید جریان الکتریکی دائم برقرار باشد. قطع این جریان باید توسط حداقل دو وسیله الکتریکی مستقل صورت پذیرد.

9-7 فشار کفش‌های ترمز باید توسط نیروی فنر تامین شود.

9-8 ترمز باید دارای حداقل دو کفشک با لنت‌های نسوز باشد که روی دیسک یا استوانه عمل کنند.

9-9 استفاده از ترمز نواری ممنوع است.

9-10 وجود چرخ طیار یا وسیله دیگری با سطح صاف برای رساندن کابین در حالت اضطراری تا سر طبقه بصورت دستی ضروری است. اگر این چرخ قابل برداشته شدن می‌باشد باید در محل در دسترس و دید درموتورخانه قرارداده شود و کلیه ایمنی داشته باشد تا هنگام استفاده از آسانسور را خاموش کرده باشد.

9-11 برای قسمت‌های گردنده در دسترس با سطح ناصاف نظیر زنجیرها، چرخ زنجیرها و چرخ دنده‌ها بایستی حفاظت موثری پیش بینی شود.

9-12 کلیه اجزاء گردنده با سطح صاف بایستی به رنگ زرد باشد.

9-13 روی فلکه گیربکس (Traction sheave) باید محافظ مناسبی برای جلوگیری از خارج شدن طناب‌های فولادی از شیارهای مربوطه پیش بینی شود. این محافظ باید طوری باشد که از بازرسی‌های ضروری جلوگیری ننماید.

9-14 حداکثر سرعت آسانسورهای با نیروی محرکه تک دور بدون سیتم تنظیم کننده سرعت، نباید بیش از نیم متر بر ثانیه باشد. و حداکثر خطای هم ترازی باید 40 میلیمتر در نظر گرفته شود. این نوع آسانسورها فقط در ساختمان‌های کم ارتفاع و کم ترافیک استفاده می‌شود.

9-15 محاسبه متناسب بودن سیتم محرکه با ظرفیت و سرعت آسانسور باید توسط فروشنده ارائه شود.

10- لوازم و تجهیزات و حفاظت‌های الکتریکی

10-1 کنتاکتورهای اصلی طبق استاندار EN 60947-4-1 به صورت زیر طبقه بندی می‌شوند.

• برای موتورهای AC کنتاکتورهای AC-3
• برای موتورهای DC کنتاکتورهای DC-3

10-2 رله کنتاکتورهای که بنا به دلایلی برای تغذیه بوبین کنتاکتورهای اصلی استفاده می‌شوند باید طبق استاندارد EN 60947-4-1 به شرح زیر باشند.

• AC-15 برای کنترل کردن الکترو مگنت‌های AC
• DC-13 برای کنترل کردن الکترو مگنت‌های DC

10-3 تغذیه موتورهای محرکه اصلی چه از نوع DC و چه از نوع AC بایستی به وسیله دو کنتاکتور مستقل که کنتاکنت‌های آن‌ها در مدار تغذیه موتور به صورت سری قرار گرفته‌اند وصل و قطع شود. چنانچه آسانسور ساکن باشد و اتصالات اصلی یکی از کنتاکتورها باز نشود، می‌بایستی حداکثر در تغییر جهت بعدی از حرکت آسانسور جلوگیری شود.

10-4 مدار ایمنی برقی باید مستقیما روی وسایل کنترل کننده منبع تغذیه سیستم محرکه طبق شرایط بند 10-3 عمل نماید. چنانچه به علت بالا بردن قدرت مصرفی کنتاکتورهای اصلی، رله کنتاکتورهای برای تحریک کنتاکتورهای اصلی به کار رود باید به عنوان تجهیزاتی که مستقیما منبع تغذیه موتور را برای راه اندازی و توقف آن کنترل می‌کند به حساب آورده شوند.

10-5 موتورهایی که به طور مستقیم به شبکه متصل می‌شوند باید دارای حفاظت اضافه بار الکتریکی برای هر سیم پیچ مستقل و حفاظت در برابر اتصال کوتاه باشند.

10-6 حفاظت اضافه بار الکتریکی OVER LOAD باید بتواند کلیه فازهای تغذیه موتور را قطع نموده و پس از عمل نمودن نباید به طور خودکار به حالت اولیه برگردد.

10-7 موتور آسانسور باید به حفاظت در برابر افزایش درجه حرارت سیم پیچ موتور مجهز باشد که بتواند آسانسور را بعد از رسیدن به مقصد یا اولین طبقه، موقتا از حرکت باز دارد. این حفاظت بعد از آنکه موتور به اندازه کافی خنک شد می‌تواند به صورت خودکار از مدار خارج گردد.

10-8 هر آسانسور بایستی دارای کلیدهای حد نهایی باشد که در صورت حرکت بیش از حد کابین، آن را برای جلوگیری از بروز خطرات احتمالی از حرکت باز دارد. این کلیدها بایستی قبل از تماس کابین و کادر وزنه تعادل با ضربه گیرها عمل نماید.
در چنین شرایطی آسانسور باید خارج از سرویس باقی بماند تا به وسیله فرد آموزش دیده‌ای مورد بررسی قرار گیرد. ضمنا شرایط زیر نیز برقرار باشد:

• اثر این عمل باید تا زمان فشردگی ضربه گیرها برقرار باشد.
• کلیدهای حد نهایی باید از کلیدهای عادی توقف در طبقات مستقل باشد.
• کلیدهای حد نهایی باید مستقیما به وسیله کابین در بالا و پایین چاه تحریک شوند.

10-9 عملکرد کلیدهای حد نهایی باید به یکی از دو روش زیر باشد:

• به صورت مکانیکی و مستقیما تغذیه موتور و ترمز را قطع نماید.
• با یک وسیله مدار سری ایمنی که بصورت مستقیم بین دو کنتاکتور اصلی فعال را تغذیه می‌کند قطع نماید. هر یک از این کنتاکتورها بایستی به تنهایی تحمل قطع مدار در زیر بار را داشته باشد.

10-10 در طبقات انتهایی بایستی با کار گذاشتن کلیدهایی تمهیداتی پیش بینی گردد که در صورت خطای سیستم اطلاع رسانی عادی آسانسور، بتواند از سرعت زیاد آسانسور قبل از رسیدن به طبقات انتهایی جلوگیری نماید. عملکرد این کلیدها باید به یکی از دو صورت زیر باشد.

• به صورت مکانیکی
• به صورت اعمال در سیستم ایمنی

10-11 کلیه سیم‌های چاه و موتورخانه به جز کابل متحرک (کابل فرمان کابین) و مدار روشنایی چاه باید در لوله‌ها و یا کانال‌های مخصوص قرار گیرد.

10-12 سطح مقطع هادی سیم‌های مدارهای ایمنی نباید از 75/0 میلیمتر مربع کمتر باشد.

10-13 کابل فرمان کابین (کابل متحرک) بایستی مطابق استاندارد ملی مربوطه (در صورت وجود) و یا یکی از استانداردهای معتبر بین المللی (CENELEC HD 360 & 359) مخصوص آسانسور ساخته شده باشد.

10-14 جهت اطلاع به بیرون از چاه آسانسور در مواقع اضطراری استفاده از یک زنگ خطر (ALARM) که شستی آن در داخل کابین به نحوی تعبیه گردد که به سهولت قابل تشخیص و در دسترس باشد و با قطع برق از کار نیافتد ضروری است. علاوه بر زنگ از وسایل دیگری مانند تلفن و آیفون نیز می‌توان استفاده کرد.

10-15 کلیه حفاظت‌های الکتریکی بایستی به صورت سری در مدار قرار گیرد و به غیر از استثنائات مجاز نباید هیچگونه وسیله ای با یکی از ایمنی‌های برقی به صورت موازی قرار گیرد.

10-16 در تابلوهایی که تمهیداتی برای حرکت دادن کابین آسانسور توسط کلیدهایی که در تابلو فرمان تعبیه شده در نظر گرفته شده است این کلیدها باید هنگامی که آسانسور به وسیله سرویس کار و از روی کابین در حالت بازرسی (ریویزیون) قرار می‌گیرد از مدار خارج گردد، و یا آسانسور متوقف شود.

10-17 کلیدهای توقف اضطراری (STOP) در چاهک و روی سقف کابین و داخل کابین‌های بدون درب بایستی تعبیه گردد. این کلیدها بایستی دو حالته بوده و طوری باشد که پس از قطع بتوان به صورت دستی آن را به حالت اولیه برگرداند. در کابین‌های دارای درب نصب این کلید در داخل کابین مجاز نمی‌باشد.

10-18 از ولتاژهای خطرناک (220 ولت) در تجهیزات چاه و کابین و درب‌های طبقات به جز محرکه درب، پریزها و روشنایی نباید استفاده شود.

10-19 هر یک از اشکالات زیر در تجهیزات الکتریکی آسانسورها نباید به خودی خود موجب کارکرد خطرناک آسانسور بشود.

• فقدان ولتاژ
• افت ولتاژ
• قطع شدن یک سیم
• اتصال به بدنه و یا زمین
• اتصال کوتاه یا مدار باز در قطعات برقی مثل مقاومت، خازن، ترانزیستور و لامپ
• عدم جذب و یا جذب ناقص بوبین کنتاکتورها و رله‌ها
• جذب ماندن کنتاکتور و یا رله از طریق بوبین و یا قسمت متحرک
• باز نشدن یک کنتاکت
• بسته نشدن یک کنتاکت
• معکوس شدن فازها

10-20 تابلو تغذیه برق، تابلو فرمان، سیستم محرکه و اتاقک (کابین) باید سیستم اتصال زمین (EARTH) مناسب داشته باشند. این اتصال زمین باید از سیم نول مستقل باشد.

10-21 وسیله الکتریکی و زمانی باید پیش بینی گردد تا آسانسور را در هر یک از حالات زیر متوقف نموده و در حال توقف نگهدارد.

پس از استارت، موتور به حرکت در نیاید..

• هنگام حرکت بنا به دلائلی و یا درگیری با مانعی در چاه سبب سرخوردن سیم بکسل روی فلکه گیربکس گردد.
  این وسیله باید پس از زمانی برابر با پیمودن کل طول مسیر آسانسور از ابتدا تا انتها، یا بر عکس، بعلاوه 10 ثانیه (به شرطی که از 45 ثانیه تجاوز نکند) عمل کند. این وسیله لازم نیست در وضعیت بازرسی (حالت ریویزیون – INSPECTION) عمل نماید.

10-22 در کلیه قسمت‌ها الکتریکی آسانسور بایستی استانداردهای برقی قطعات مربوطه رعایت گردد.

10-23 کلیدهای اصلی

• هر آسانسور باید در موتورخانه دارای یک کلید اصلی دو حالته باشد. که ظرفیت قطع بالاترین شدت جریان اصلی هنگام کار عادی آسانسور را داشته باشد.
• این کلید نباید روشنایی‌های موتورخانه، چاه و کابین، هواکش کابین، پریزهای روی سقف کابین و موتورخانه و زنگ اضطراری را قطع کند.
• اگر چندین آسانسور دارای موتورخانه مشترک باشند، کلید اصلی هر آسانسور باید به سهولت قابل تشخیص باشد..
• کلید اصلی باید در نزدیک‌ترین نقطه در دسترس ورودی موتورخانه باشد. به نحوی که کنترل آن به سهولت انجام گرفته و به سرعت قابل قطع باشد..

10-24 در صورت بروز اتصال زمین (EARTH) هر یک از وسایل ایمنی برقی باید موارد زیر تامین گردد..

• در صورتی که سیستم متحرک است یا بلافاصله سبب توقف گردد و یا بعد از اولین توقف از شروع به کار مجدد آن جلوگیری نماید.
• راه اندازی مجدد باید توسط شخص صلاحیت‌دار انجام گیرد.

11- دستوالعمل های کارکرد و آزمون ها 

11-1 رنگ کلیدهای توقف اضطراری قرمز و دکمه زنگ اضطراری زرد و سایر دکمه‌ها باید رنگی غیر از این دو رنگ باشند.

11-2 پلاک ظرفیت کابین بر مبنای کیلوگرم و تعداد نفرات مجاز به همراه نام شرکت فروشنده آسانسوری است. با خط خوانا در داخل کابین و درمحل رویت مسافران قرار گیرد.

حداقل ارتفاع حروف و اعداد به کار رفته برای جلب توجه مسافران به قرار زیر می باشد.

• در آسانسورهای مسافربر 10 میلیمتر برای عناوین و شماره‌ها و 7 میلیمتر برای متن.
• در آسانسورهای خودروبر 100 میلیمتر برای عناوین و شماره‌ها و 70 میلیمتر برای متن.